در سراسر جهان کشورها سه نوع سیستم مالیاتی دارند: مالیات مبتنی بر محل اقامت، مالیات مبتنی بر شهروندی، مالیات سرزمینی. بر اساس گزارش مؤسسه تحقیقاتی PWC قاعده کلی برای مالیات مبتنی بر محل اقامت، 183 روزه است. به این معنی که اگر شما 183 روز کامل را در یک کشور بگذرانید، درآمدتان از هر کجای جهان که به دست آمده باشد، شامل مالیات خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در حالت دیگر، تنها شهروند یک کشور بودن برای آنکه درآمدتان در سراسر جهان شامل مالیات شود، کفایت می‌کند. گروه اقتصادی
مالیات مبتنی بر شهروندی، از همه انواع دیگر مالیات سخت‌تر است و تنها در کشورهای آفریقایی اریتره و امریکا استفاده می‌شود. شهروندان این کشور، تحت هیچ شرایطی ممکن نیست که از دامنه مالیاتی دولت فرار کنند. مالیات مبتنی بر منطقه هم ساده‌ترین نوع مالیات است، به این معنا که هر درآمدی که در محدوده جغرافیایی یک کشور به دست آورده باشید، شامل مالیات می‌شود. برای مثال، اگر شما در سنگاپور درآمدی داشته باشید، فقط همان درآمد سنگاپوری‌تان شامل مالیات می‌شود. این شرایط سخت در بعضی از کشورها و در مقابل آن شرایط آسان در بعضی کشورهای دیگر، باعث می‌شود که بعضی کشورها به بهشت مالیاتی تبدیل شوند.
بهشت‌های مالیاتی بهشت‌های مالیاتی آنقدر مسأله مهمی هستند که بزرگ‌ترین افشاگری تاریخ، مربوط به نشست اسناد پاناما و پارادایس بوده است که ارتباط‌های مالیاتی قدرتمندترین افراد دنیا را نشان می‌داد. از ۵ نوامبر ۲۰۱۷، اسناد پارادایس بهشت منتشر شد و تقریباً ۴۰۰ روزنامه نگار و ۹۵ سازمان رسانه‌ای در تمام ۶ قاره جهان آن را از طریق کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی به اشتراک گذاشتند. این کنسرسیوم اسامی بیش از ۴۰ سیاستمدار و اطرافیان آنها را در لیست آورد. نام «اسناد بهشت» بازتاب اصطلاح گریزگاه مالیاتی یا «بهشت مالیاتی» است. فیس‌بوک، توئیتر، اپل، دیزنی، وال‌مارت، آلیانز، زیمنس، مک دونالد و یاهو از طریق استفاده از عنوان شرکت‌های خارجی از پرداخت میلیاردها دلار مالیات فرار کرده‌اند. این کار نگرانی جدیدی را برای شرکت‌های بزرگ، بخش‌هایی از خانواده سلطنتی بریتانیا، افراد برجسته و مشهور، نخبگان دانشگاهی، سیاستمداران و عده‌ای از اعضای کابینه دونالد ترامپ ایجاد کرد. اسامی تمام آنها در این اسناد وجود داشت. چند وقت پیش هم رسانه امریکایی نیویورک تایمز گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری این کشور چطور توانست از طریق پولشویی به یک میلیاردر امریکایی تبدیل شود و خود را در رقابت‌های انتخاباتی به‌عنوان یک میلیاردر خودساخته معرفی کند. این گزارش افشا می‌کرد که ترامپ 413 میلیون دلار از ثروت امروزش را از طریق ایجاد شرکت‌های صوری و فرار مالیاتی برای امپراطوری معاملات املاک پدرش در طول دهه 1990 به دست آورده بود. تمام این‌ها نشان می‌دهد که مالیات، سیاست‌های مالیاتی و فرار مالیاتی، یک مسأله مناقشه برانگیز جدی در تمام جهان است و کشورهای توسعه یافته هم جنجال‌های زیادی برای آن دارند.
مالیات در کشورهای توسعه یافته گزارش پایگاه خبری OECD نشان می‌دهد که راه‌های دریافت مالیات، کشور به کشور تفاوت‌های زیادی دارد. در منطقه سازمان همکاری‌های اقتصادی OECDنیز که در آن کشورهای ثروتمند و بسیار ثروتمند عضویت دارند، نحوه دریافت مالیات و درآمدهای مالیاتی تفاوت‌های گسترده‌ای دارد. تا سال 2010 دانمارک تقریباً 60 درصد از درآمد خود را از طریق مالیات اشخاص حقیقی و شرکت‌ها به دست می‌آورد. در امریکای شمالی، مکزیک بیش از نیمی از درآمد خود را از مالیات بر فروش کالاها و خدمات به دست می‌آورد در حالی که این رقم در ایالات متحده امریکا کمتر از یک پنجم کل درآمدهاست. در سطح منطقه‌ای و محلی نیز الگوهای مختلفی برای دریافت مالیات وجود دارد. در حالی که بیشتر کشورها از ترکیبی از مالیات‌های دولتی و محلی برای تأمین مالی دولت‌های محلی استفاده می‌کنند، ایرلند و انگلستان منحصراً بر مالیات بر دارایی تکیه دارند و سوئیس تنها از مالیات بر درآمد استفاده می‌کند. پایگاه خبری OECD درباره تفاوت‌های اینچنینی می‌نویسد:«این تفاوت‌ها انتخاب‌های ملی را در حوزه مالیات منعکس می‌کند، انتخاب‌هایی که توسط اولویت‌های اقتصادی و اجتماعی مشخص می‌شود. نسبت درآمد مالیاتی به کل تولید ملی نیز توسط دولت‌ها بر اساس اقتضائات اقتصاد ملی‌شان تعیین می‌شود.»بر اساس گزارش معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق بازرگانی تهران، در طبقه‌بندی OECD مالیات به پنج گروه کلی مالیات بر درآمد، سود و سود سرمایه گذاری، مشارکت در تأمین اجتماعی، مالیات بر حقوق و دستمزد، مالیات بر دارایی، مالیات بر کالا و خدمات تقسیم می‌شوند. بر این اساس، درآمد حاصل از مالیات بر ارزش افزوده، منبع اصلی درآمدهای حاصل از مالیات بر مصرف در کشورهای عضو این سازمان بوده است و در حال حاضر به بالاترین سطح خود از GDP رسیده و تنها در سال 2014 سهم آن از مجموع درآمدهای مالیاتی معادل 1/ 20 درصد بوده است. همچنین بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در حال حاضر در میان کشورهای توسعه یافته نرخ مالیاتی که کارگران و کارمندان می‌پردازند، به طور متوسط در یک سال 54 درصد است. این نرخ در بلژیک با 54 درصد از همه کشورهای دیگر بیشتر است. بعد از بلژیک نیز آلمان، مجارستان، فرانسه، ایتالیا و اتریش با نرخ مالیاتی بین 47 تا 49 درصد قرار دارند. در نیوزیلند، مکزیک، سوئیس و کره جنوبی نیز نرخ مالیات بر درآمد کارگران و کارمندان از همه کمتر و بین 17.9 تا 22 درصد است. آخرین گزارش مالیاتی بانک جهانی از 190 کشور جهان در سال 2018 نیز نشان می‌دهد که ژاپن و نروژ نرخ مالیات بر درآمد خود را کاهش داده‌اند و بلژیک، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و اوکراین مالیات کاری را کاهش داده‌اند. ژاپن در پنجم فوریه ۲۰۱۶ لایحه اصلاح مالیاتی خود را تصویب کرد که به موجب آن نرخ مالیات بر درآمد شرکت‌ها از ۲۵ درصد به ۲۳.۹ درصد کاهش یافت. کشورهایی با بیشترین میزان مالیات بر درآمد در جهان سوئد: 57 درصد پرتغال: 56.5 درصد ژاپن: 55.9 درصد دانمارک: 55.8 درصد اتریش: 55 درصد هلند: 52 درصد فنلاند: 51.6 درصد فرانسه: 50.2 درصد
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۸۶۷۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت