به نقل از «ایرنا»

آزادی حصار کشیدنی نیست

تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۹۵۳۷۷

پنهان فیلمی کوتاه و تاثیرگذار است که پیش از جشنواره بین المللی فیلم‌های مستند، سینما حقیقت، و در شب کارگردانان انجمن صنفی سینمای ایران، موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم کوتاه شد و در جشن خانه سینما هم جایزه تهیه کنندگی گرفت و به طور کلی فیلمی است که در اکران‌های قبلی مورد استقبال واقع شده است.

این فیلم درباره و از نگاه یک زن مستندساز است که برای برگزاری یک ورکشاپ به برلین می رود و در آنجا تصمیم می گیرد که از دیوار برلین یک فیلم بسازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فیلم نگاهی متفاوت و جستجوگر به داستان دیوار برلین دارد و در آن تصاویری درخشان از دیوار می بینیم؛ دوربینی که به آرامی روی دیوار حرکت می کند، یک نگاه متفاوت از دیوار به بیننده می دهد و این به لطف فیلمبرداری خوبی است که جهان پناه (فیلمبردار این فیلم) از دیوار داشته است.

وقتی دوربین به دیوار نزدیک می شود، حتی بافت های روی دیوار را می بینیم و اتفاقاتی که پشت این دیوار افتاده است را احساس می کنیم. از جمله خلاقیت های این فیلم مستند این است که به جای گفت وگو با آدم های مختلف - که اصلا هم مهم نیست چه کسانی هستند - ما صدای این آدم ها را می شنویم که درباره این دیوار صحبت کرده و تاثیر این دیوار را روی خوشان یا اطرافیانشان بیان می کنند؛ در کلِ فیلم این تاثیر، شنیده می شود و یک معنای جدید از دیوار به دست می دهند؛ یعنی وقتی آن صدا شنیده و روی دیوار گذاشته می شود، یک تصویر جدید در ذهن مخاطب شکل می گیرد. در این فیلم از تصاویر آرشیوی هم به درستی استفاده شده است و ما همزمان بین این صحبت ها و حرکت های درخشان دوربین، تصاویری متعددی را می بینیم: از زمان چیده شدن این دیوار، عبور آدم ها از آن و این که چه اتفاقی در آن دوره افتاده است، این که آدم ها از سیم خاردار عبور می کنند و تصاویری از برداشتن این دیوار؛ تصاویری که در مجموع بسیار اثرگذار هستند.

نکته برجسته این فیلم نگاه فیلمساز به آزادی و آزاد اندیشی است و این که شما نمی توانید دور آزادی یک ملت را با یک دیوار (چه از جنس بتون باشد و چه از جنس دیکتاتوری) حصار بکشید.  فیلم می گوید مهم نیست چقدر یک حکومت دیکتاتور باشد و بخواهد قطر  دیوار را ضخیم تر کند چراکه در نهایت دیوار فرو می ریزد و مردم به آزادی خود می رسند؛ و این پیام اصلی این فیلم است.

مساله دیگر این است که زبان فیلم زبانی درخشان، نو و خلاق است؛ زبان سینما که زبان تصویر است به درستی در این مستند مورد بهره برداری واقع شده. لازم به ذکر است که در این زمینه فیلم های موفقی مانند «خرگوش های دیوار برلین» داشته ایم که در ادار گذشته جشنواره حقیقت به نمایش درآمده اند (و یا سایر فیلم های سینمایی که با این موضوع کار شده اند) ولی این فیلم این برجستگی را دارد که در یک زمان کوتاه، دوباره تمام آن اتفاقاتی که پشت این دیوار می افتد را به ما یادآوری کرده و گوشزد می سازد که آزاداندیشی و آزادی انسان ها حصارکشیدنی نیست.

برق نورد بسیار درست از اطراف خود، از مواد و فضایی که دورش هست و از معماری شهری و رفت و آمد مردمی که از جلوی دوربین گذر می کنند، برای بیان نگاهش استفاده کرده است و نگاهی جهانی و آزاداندیشی دارد. او بر مفهوم برتری ملیت بر انسانیت می تازد و تلاش می کند تا این برجستگی را فانی و چونان دیواری فروریختی مثال بزند. برق نورد در جای و درباره این فیلم گفته است: «در دنیایی زندگی می‌کنیم که متاسفانه قبل از خود فرد، پاسپورت آن که نشان‌دهنده ملیت اوست مورد قضاوت و پیش داوری قرار می‌گیرد».

برچسب‌ها مستندساز سینمای مستند مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سالنامه سینما حقیقت جشنواره سینما حقیقت مستند

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۹۵۳۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی: